Samenwerking

Iets voor vier loop je langs de flowkast waar ik op dat moment bezig ben met mijn celkweek. Overmorgen hebben we een meeting op MIT, het begint om 11 uur. Armelle kan je wel uitleggen waar het over gaat, zegt je overhaast. Na het aan Armelle gevraagd te hebben, bleek dat zij ook niets meer wist dat het om 11 uur begon en dat we met vier mensen van de afdeling zouden gaan, de PI, 2 post docs en ik. Ik? waarom ik? dacht ik nog.

De nacht van te voren krijgen we om 1 uur ‘s nachts een mailtje. Het is ondertussen erg normaal voor me geworden om op dat moment van de dag mailtjes te krijgen want dat is meestal de tijd waarop hij (onze PI) ideeën krijgt. Armelle dacht dat we met de shuttle zouden gaan, maar onze PI is van gedachten veranderd en heeft een taxi geregeld voor morgen 10 uur, of we klaar willen staan laat hij per email weten.

Diezelfde ochtend ben ik misschien iets te under dressed als ik de rest van de delegatie zie staan in pak en jurkje, maar gelukkig had ik me vanochtend toch bedacht om “redelijk” nette kleren aan te doen.

Daar gaan we dan op naar de taxi, met de hoogste delegatie van onze afdeling. Het is mijn eerste taxi rit in Boston, Jonathan (onze PI) zit voorin en draait zijn hoofd richting ons als hij begint te vertellen wat we vandaag gaan doen. Een snelle update over een eiwit waar ik nog nooit van heb gehoord, maar waar de groep waar we naartoe gaan aan werkt. Het is de bedoeling om een samenwerking op te starten tussen deze groep en onze groep (MIT en HARVARD). In oktober is de deadline voor het inleveren van aan grand aanvraag, waarmee je speciaal voor leiomyosarcomas een groot geld bedrag voor onderzoek kan krijgen. Jonathan en een van de twee post docs (die als enige op de hoogte waren van het onderwerp) vertellen ons kort wat ze doen op de afdeling en wat de punten zijn waarop we moeten letten. Er wordt ons verteld dat we vooral als soort “cheerleaders” over ons project moeten vertellen, om ze enthousiast te maken over de mogelijkheden. Jonathan verteld ons dat de PI van MIT over de mail erg enthousiast was over de samenwerking en dat hij zelfs een samenwerking die hij al was aangegaan met een andere groep wil laten vallen voor dit project. Als we binnen komen worden we onthaald in een veel te groot kantoor voor 1 persoon, met een geweldig uitzicht over de campus van MIT. Hij gedraagt zich zenuwachtig en begeleid ons als prinsessen en koningen naar een misschien nog wel mooiere zaal om daar met een kleine delegatie van zijn afdeling (hij, de PI en 2 andere post docs) te praten over de mogelijke samenwerkingen. Wij als delegatie van Harvard gedragen ons koel en ik kan geen zenuwachtig trekje bij Jonathan herkennen. Hij is vast gewend om dit te doen. Het lijkt erop dat we bij deze onderhandelingen een sterke positie hebben. De PIs praten, de PI van MIT verteld aan de hand van een presentatie wat de grootste onderwerpen zijn en onze PI stelt vragen. De rest is stil. Ik vraag me af of het uberhaupt gewaardeerd wordt als er nu vragen door andere worden gesteld. Ik denk het niet. Ook jonathan is zeer specifiek in zijn woord keuze. Hij heeft het talent om veel te praten maar weinig concreets te zeggen. De andere PI probeerd ons duidelijk te overtuigen van wat ze kunnen en wat de mogelijkheden zijn, we mogen alles lenen en gebruiken van de afdeling om onderzoek te doen en met een “it was very very very nice to meet you” afsluiting van hem verlaten we het gebouw.

Zo dat ging goed. Met een toch wat opgelucht gevoel stap ik naar buiten. Mijn eerste vergadering waarin waarschijnlijk een nieuwe samenwerking tot stand is gekomen. Erg bijzonder om mee te maken! In de taxi bespreekt Jonathan wat hij ervan denkt. Dat het natuurlijk niet zo fantastisch is als wat wij op de afdeling doen, maar dat het goed is om voor een grand toch wat functionele biologie erbij te hebben. Ik benadruk dat het erg interessant kan zijn als onze eerste bevinden over het eiwit en de tumoren waar wij mee werken positief zijn. De aankomende weken gaan we daar aan werken. Dit betekend dat ik er samen met een post doc nog een extra projectje bij krijg.

En heel misschien krijgen we dan begin volgend jaar goed nieuws en nieuw geld dat zo nodig is voor dit belangrijke onderzoek naar sarcomas!

Liefs,
Marije