Navigatie
  • WaarBenJij.nu
  • Nieuws
  • Shop
  • Reisloket

Inloggen | Aanmelden

WaarBenJij.nu

Maak gratis jouw reisdagboek aan! Gratis aanmelden

Maak gratis jouw reisdagboek aan!

watch introductie videotjes

Breadcrumbs

  • Home
  • >
  • marijederooij
  • >
  • Boston 2015-2016

Boston 06:18 sitemap

Je bekijkt de reis...

Boston 2015-2016

<? echo $this->currentTravelTitle; ?>
  • Reisdetails
  • Reisverslagen
  • Foto's
  • Video's

Profiel

Volledig profiel
Profiel afbeelding van marijederooij

marijederooij

Nu in:

Was in:

Blijf op de hoogte

  • Meld je aan voor de mailinglijst
  • RSS-feed
  • Bel Marije via Hallo Buitenland.nl

Recente reisverslagen

  • 30-03-2016 Wat wil je nog ... (4)
  • 17-03-2016 Hoe verhuur ik ... (3)
  • 08-03-2016 Terug naar toen (5)
  • 26-02-2016 Een toerist in ... (2)
  • 15-02-2016 Warmte en kou (2)

Statistieken

Dit dagboek is 10037 keer bekeken

Voorbereid op reis? check reisloket

prev next
365 Vaccineren

Reisverslag De afgelopen 4 maanden

Toon op kaart

18 december 2015 | Door: marijederooij

Aantal keer bekeken 236   Aantal reacties 5   Boston, Verenigde Staten
a A

De afgelopen 4 maanden

Op het oude logo van Harvard staan drie boeken afgebeeld, twee zijn er open terwijl de derde gesloten is. Een student zal studeren en studeren, maar moet niet vergeten soms ook het boek weg te leggen en wat van de wereld zelf te leren.

Als ik terugkijk op de afgelopen vier maanden wat ik heb geleerd dan heb ik veel technieken in heb lab geleerd. Zeker de afgelopen weken is het erg druk geweest en ook vandaag een aantal dagen voor mijn vertrek, maak ik overuren op het lab om alles voor de feestdagen rond te krijgen. De zelfstandigheid die ik heb gekregen en de waarde die ze aan mijn mening geven op het lab, heeft me een andere kant van het onderzoek laten zien en een andere kant van mezelf. Ik waardeer de directe discussies met de Professor, die ik een aantal keer per week heb. Het gaat niet altijd over de resultaten, maar vaak ook gewoon over de theorie. Ik hou ervan als hij op een vrijdag zegt als we met zo’n 10 mensen rond de tafel zitten “hebben jullie enige idee/theorie of gedachte waarbij dit eiwit een rol zou kunnen spelen in de ontwikkeling van kanker? Van de daarop 2 uur durende discussie kan ik eigenlijk alleen maar genieten. Het is precies zoals ik denk, zoals ik wil leren, niet alleen het lezen van lappen tekst, maar het discussiëren, communiceren, horen van andere gedachten, werken in een team.

Maar als ik terugkijk op de laatste maanden zijn niet alleen mijn biomedische studie skills erop vooruit gegaan, het zijn vooral de mensen die ik hier heb ontmoet waarvan ik veel heb geleerd en die me een andere kijk op het leven hebben gegeven. Het zijn de lunch afspraakjes met Niloo waarin ze me verteld wat er allemaal veranderd is voor haar en haar familie in Iran sinds de revolutie. Maar in hetzelfde gesprek laat me foto’s zien van mensen in bikini’s die we nooit op tv te zien krijgen. Het zijn de gesprekken met Nacef na het werk over wat er volgens hem nou het verschil is tussen de sjiieten en soennieten in relatie tot de vluchtelingen kwestie en de problemen in Syrië.
Het zijn de momenten waarop ik leer als ik ‘s avonds na het werk thuis kom en Stacy huilend voor de tv naar de film the Butler zie kijken, zich afvragend waarom mensen zo gemeen kunnen doen tegen bepaalde bevolkingsgroepen. De angst die ze heeft voor haar kinderen, wat als deze meer zwart zijn dan wit, zijn ze dan minder waard? Of wat als ze moslim willen zijn, mag dat dan nog wel? En waarom mag Trump zomaar zulke dingen zeggen over hele bevolkingsgroepen zonder dat iemand er echt wat tegen doet? “Ik weet niet” zei ik tegen haar. “Ik weet niet waarom mensen zo zijn.” Maar nadat we samen een aantal documentaires hebben gezien denk ik dat een groot gedeelte te maken heeft met in welke groep we de mensen plaatsen. Als we veel gemeenschappelijk hebben met een bepaald persoon zijn we eerder geneigd tot het voelen van empathie dan wanneer het over een groep gaat waar we helemaal niets mee hebben. Zwervers op de hoek van de straat bijvoorbeeld, het zijn mensen, maar wij zijn instaat er langs te lopen alsof het objecten zijn, voorwerpen. Onze hersenen reageren zelfs hetzelfde als bij een voorwerp op deze prikkel (documentaire: The brain). Het zijn deze onderwerpen waar ik tot diep in de nacht met Stacy over kan discussiëren.

Het was het moment waarop ik leerde toen ik een paar weken geleden na het kijken van deze documentaires langs een zwerver liep. Ik heb nog nooit geld gegeven aan een zwerver, ik ben altijd degene die er zonder enige emotie voorbij loopt, alsof hij/zij het allemaal aan zichzelf te danken heeft zonder dat ik ook maar iets van zijn situatie weet. Het was dat moment waarop ik me probeer in te leven, de situatie probeerde te bekijken van een andere kant. Het was dat moment waarop ik me omdraaide en mijn portemonnee pakte om wat geld te geven, want ik weet dat het leven in Amerika duur en zwaar kan zijn.

De afgelopen 4 maanden heb ik veel geleerd, niet alleen van de vele biomedische artikelen en technieken in het lab, maar ook van mensen die ervoor zorgen dat ik mijn eigen gedachtes soms in twijfel trek. Maar ik geloof dat je alleen op deze manier verder komt. Door te discussiëren, door te communiceren en iedereen zijn mening te waarderen, want hoe beschadigd of anders dan jij een persoon ook is, het is nog altijd een persoon.

Peace cannot be kept by force; it can only be achieved by understanding –Albert Einstein

Liefs,
Marije

Reageren
Vorige bericht » « Volgende bericht

Foto's bij verslag (2)

  • logo harvard
  • dus

Ga naar het overzicht

Reacties (5)

18 december 2015 08:14 | Door: Babs

Lieve Marije,

Wat heb ik genoten van jouw verhaal. Mooi, puur en tot de kern.
Een waardevolle tijd voor je in allerlei opzichten.
Geniet van de feestdagen.
Liefs Babs

18 december 2015 09:19 | Door: Sjannie

Lieve Marije,

Je hebt gelijk, zwervers zijn ook mensen maar ze verkeren in totaal andere omstandigheden.
Daar kunnen allerlei redenen voor zijn, ik denk dat het vaak een samenloop van omstandigheden is.

Als ik een zwerver zie is er altijd iets van een schuldgevoel, ik geef niet altijd iets maar vaak wel.
Waarom geef ik soms niets? Ik moet eerlijk zeggen dat het vooral met de mensen om me heen te maken heeft. Wanneer niemand iets geeft ben ik eerder geneigd om ook niets te geven, geen idee waarom dat precies is.

Datzelfde geldt een beetje voor straatmuzikanten, ik geef wel maar niet als het erg druk is.
Vreemd is dat wel, alsof geven iets is om je voor te schamen.

Wat betreft je eigen gedachten in twijfel trekken: het kan zeker geen kwaad om regelmatig je kijk op dingen te toetsen. Zoals je al aangeeft door te communiceren met anderen kun je tot andere inzichten komen. Je hoort dan dingen die je misschien niet meegenomen hebt in je eerdere beeldvorming en dat kan andere inzichten opleveren. Daarbij zijn dingen onderhevig aan veranderingen. Aan ieder verhaal zitten meerdere kanten. Als je erg jong bent zijn dingen vaak nog zwart-wit, door "levenservaring" leer je meer de nuances te zien.

Hopelijk lukt het nog om alles voor de feestdagen af te krijgen, dan kun je straks heerlijk genieten van een welverdiende vakantie in het vertrouwde (op dit moment niet zo koude) Nederland.

Liefs,
Sjannie

18 december 2015 13:10 | Door: andre Janssens

Lieve Marije,

Wat een mooi doordacht verhaal. Je hebt flink wat levens-wijsheid opgedaan en naast je studie objecten ook andere ervaringen beleefd.

We zien je volgende week met plezier komen en wij denken dat we met z'n allen een fijn Kerstfeest zullen kunnen vieren.

En voor jou is dit natuurlijk ook een heerlijke break.

Het gaat je goed en tot volgende week - liefs opa en oma

19 december 2015 17:01 | Door: Karin Schuilwerve

Mooi verwoord, Marije!

Tot nu toe is de tijd die je in Boston doorbracht in alle opzichten
'a life-altering-experience'!

We wensen je een behouden terugkomst en voor straks
fijne kerstdagen met Kasper en je familie.

Daarna óp naar een mooi, stralend en vervullend nieuw jaar!

Hartelijke groet, Karin & Rob

23 december 2015 16:51 | Door: Sjannie

Hallo lieve Marije,

Ik heb inmiddels je reactie gelezen op mijn vorige berichtje, meestal kijk ik wel terug maar deze keer is het me ontgaan. Dat zal niet meer gebeuren, ik ga nog beter opletten.

Leuk om je vanmiddag weer even gezien en gesproken te hebben, het was gezellig.
Door deze blog was ik natuurlijk al aardig op de hoogte van je wel en wee in Boston maar je erover horen vertellen is net weer even anders. Fijn dat je het daar zo naar je zin hebt, zoals je zelf al aangaf had het ook heel anders uit kunnen pakken.

Geniet van je vrije dagen in Nederland. Hele fijne kerstdagen.

Liefs,
Sjannie

Reageer op dit reisverslag

Naam (verplicht):

E-mail adres:


Over WaarBenJij.nu

  • Wat is WaarBenJij.nu?
  • Veelgestelde vragen
  • Nieuws
  • Contact

Op WaarBenJij.nu

  • Reizigers
  • Reisverslagen
  • Foto's

In de shop

  • Fotoalbum
  • VIP-pakket
  • Fotoruimte

Zakelijk

  • Adverteren op WaarBenJij.nu
  • Werken bij WaarBenJij.nu
  • Zakelijk contact

Auteursrecht © 2018 WaarBenJij.nu | Easyapps BV | Algemene voorwaarden | Alle rechten voorbehouden

×

Next Previous Slideshow Download