Thanksgiving week

Na black Friday is vandaag dan ook echt cyber Monday afgelopen, wat aangeeft dat thanksgiving er voor dit jaar weer op zit. Het was een echte feestweek die woensdagavond begon. Die avond zouden we thanksgiving in gaan luiden met een heuse stapavond. De meest beruchte stapavond van het jaar. Wat Alexandra (23 jaar; analist op de afdeling op mijn werk) met een groep vriendinnen van de middelbare school elk jaar doen is een party bus inhuren die ze van hun huis naar het café brengt. Ja je hoort het goed, een bus die om is gebouwd tot discotheek. Na de party bus, wat al een hele belevenis op zich was, werd ik voorgesteld aan al haar middelbare school vriendinnen die zich verzameld hadden in dat ene bekende café in Boston waar blijkbaar elk jaar haar hele vrienden groep naar toe gaat.

Het is geinig om te spreken met Amerikanen waar je vandaan komt. De helft wist niet eens dat Nederland bestond. Aan de andere helft moest worden uitgelegd dat Amsterdam geen land is maar zich daadwerkelijk in Nederland bevindt en die 0.2% die wel weet dat Amsterdam in Nederland ligt, kent alleen de twee hoogtepunten; red light district en drugs. Na heel wat beloftes dat de meeste wel eens naar Nederland wilde afreizen, dansjes en drankjes verlieten we rond 2 uur snachts de discotheek. Als ik snachts thuis kom vindt ik Stacy op de bank die nog een film aan het kijken is. Als echte Europeaan die nog niet helemaal gewend is dat feestjes al rond 2 uur zijn afgelopen, heb ik met Stacy de film afgezien. De volgende ochtend na iets te weinig slaap zijn we samen (Stacy en ik) afgereisd naar Lowell (de plaats waar Stacy haar ouders een huis hebben).

Die middag en avond zou ik een heuse Keniaanse/Amerikaanse thanksgiving meemaken. Terwijl de familie en vrienden van Stacy en haar ouders langzaam binnen komen, helpen wij met het afronden van het eten en het vermaken van haar jongere broertjes en zusjes. Nadat al het eten van de familie leden over het hele huis is uitgespreid, omdat het nou eenmaal te veel was om op de keukentafel en aanrecht kwijt te kunnen, beginnen we de avond met een gebed. We houden allemaal elkaars hand vast en terwijl ik geen idee heb wat er gaat gebeuren begint de oom van Stacy te praten. Hij bedankt god dat we hier vanavond allemaal bij elkaar zijn en dat hoewel we op dit moment honger hebben met al dat lekkere eten voor ons neus, we blij mogen zijn dat we in ieder geval vanavond te eten hebben. Hij dankt zelfs Stacy persoonlijk voor het meebrengen van mij en hoopt dat we met zijn alle een geweldige avond kunnen hebben. Nog een beetje in een positieve shock van het gebed wordt ik als een van de eerste naar de tafels gesleept waar het eten op staat. Van alles wordt er op mijn bord opgeschept, waarvan ik van het meeste geen eens het idee hebt wat het is. Gelukkig heb ik die avond kennis gemaakt met de heerlijke Keniaanse keuken, want vrijwel alles wat ik op mijn bord had liggen is helemaal op gegaan; inclusief het gevulde stukje kalkoen.

Nadat we die nacht bij Stacy haar ouders hebben geslapen, reizen we de volgende ochtend om 7 uur weer terug naar Boston. We moeten allebei nog wat werken in het lab want helaas cellen hebben geen feestdagen, maar na een paar uur besluiten we om toch nog even lekker te gaan genieten van Black Friday door ons richting de stad te begeven. Wat we dachten dat maar 1 uur zou duren, heeft ons zo’n 5 uur gekost, maar met heel wat tassen en weinig uitgegeven geld kwamen we die avond voldaan weer thuis aan.

Zaterdag heb ik even tijd gehad om bij te komen, maar niet al te lang want die middag reisde ik af naar de surprise party van mijn PI. Hij werd op zondag 60 jaar en daarom hebben zijn lab medewerkers en oud collega’s een surprise party voor hem geregeld. Als hij maar geen hartaanval krijgt, zei iemand nog vlak voor dat hij in een donker huis afgeladen vol met mensen binnen kwam. Gelukkig was het geen hartaanval maar even in shock was die wel. Fuck was het eerste wat hij zei en na iedereen kort begroet te hebben vluchtte die toch even naar het raam om wat frisse lucht te krijgen samen met een glas water. Hij was helemaal overdondert, maar het is lang geleden dat ik iemand zo blij heb gezien met alle aandacht. Sommige van zijn oud collega’s waren half Amerika doorgereisd om bij dit feest aanwezig te kunnen zijn. Na om 12 uur met zijn al de kaarsjes uitgeblazen te hebben en een stuk chocolade taart op te hebben was het weer tijd om naar huis te gaan, naar mijn bedje. Wat was ik moe, maar wat was het een geweldige eerste thanksgiving!

Tot snel

Liefs
Marije