Sweet times
Blijf op de hoogte en volg Marije
11 November 2015 | Verenigde Staten, Boston
De eerste keer dat ik naar de research-lezing ging snapte ik niet hoe dat mensen muffins en andere zoetigheden weg konden werken op de vroege dinsdagochtend. Vanochtend betrapte ik mezelf erop dat ik toch eigenlijk ook wel zin had in zo’n muffin (maar ik kon me nog net inhouden).
Toch veranderd mijn eetpatroon. Waar ik eerst nog de kaas van de pizza afhaalde om vervolgens een veel verdunde versie er zelf terug op te doen eet ik nu de pizza zoals ik hem krijg. Ook hielt ik in Nederland eigenlijk helemaal niet van zoet eten meer van hartig, maar toch is er op dit moment in mijn kamer veel te veel snoepgoed te vinden. Ik denk dat ik verslaafd raak aan de suiker die ze hier overal in grote mate instoppen. (Gelukkig pas ik tot nu toe nog wel in al mijn broeken!)
Zondag heeft Kasper na weer een geweldig week samen, Boston verlaten. Het is anders om elkaar voor een korte tijd intens te zien en dan weer even helemaal niet. Maar tot nu toe denk ik dat we er redelijk in slagen. Dinsdag zijn we naar een ijshockey wedstrijd gaan kijken, wat natuurlijk veel te Amerikaans is maar wel echt super vet.
Dat ik leuke collages heb hebben ze afgelopen week zelf bewezen. Kasper was woensdag uitgenodigd voor lunch en na een uitermate interessant verhoor over de verschillen tussen Nederland en de Verenigde staten, stonden ze er op dat ik donderdag wat leuks ging doen samen met Kasper. Zij zouden al mijn werk overnemen. Wat voelt het fijn om mensen om je heen te hebben die zo met je meeleven. Dit gaf mij de kans om lekker samen met Kasper nog even goed de toerist uit te hangen in Boston en nog even extra van elkaars aanwezigheid te genieten.
Maar de klok tikt door en na een weekje samen te zijn geweest ben ik nu weer op mezelf in Amerika. Gelukkig dan maar dat het druk is op stage. Veel dingen te doen en veel cellen te onderhouden. De echte coole resultaten laten nog even op zich wachten want daarvoor moeten we eerst een stabiele cellijn hebben en nog wat andere testjes doen, maar ook dat zit er langzamerhand aan te komen.
Tot snel
Marije
Toch veranderd mijn eetpatroon. Waar ik eerst nog de kaas van de pizza afhaalde om vervolgens een veel verdunde versie er zelf terug op te doen eet ik nu de pizza zoals ik hem krijg. Ook hielt ik in Nederland eigenlijk helemaal niet van zoet eten meer van hartig, maar toch is er op dit moment in mijn kamer veel te veel snoepgoed te vinden. Ik denk dat ik verslaafd raak aan de suiker die ze hier overal in grote mate instoppen. (Gelukkig pas ik tot nu toe nog wel in al mijn broeken!)
Zondag heeft Kasper na weer een geweldig week samen, Boston verlaten. Het is anders om elkaar voor een korte tijd intens te zien en dan weer even helemaal niet. Maar tot nu toe denk ik dat we er redelijk in slagen. Dinsdag zijn we naar een ijshockey wedstrijd gaan kijken, wat natuurlijk veel te Amerikaans is maar wel echt super vet.
Dat ik leuke collages heb hebben ze afgelopen week zelf bewezen. Kasper was woensdag uitgenodigd voor lunch en na een uitermate interessant verhoor over de verschillen tussen Nederland en de Verenigde staten, stonden ze er op dat ik donderdag wat leuks ging doen samen met Kasper. Zij zouden al mijn werk overnemen. Wat voelt het fijn om mensen om je heen te hebben die zo met je meeleven. Dit gaf mij de kans om lekker samen met Kasper nog even goed de toerist uit te hangen in Boston en nog even extra van elkaars aanwezigheid te genieten.
Maar de klok tikt door en na een weekje samen te zijn geweest ben ik nu weer op mezelf in Amerika. Gelukkig dan maar dat het druk is op stage. Veel dingen te doen en veel cellen te onderhouden. De echte coole resultaten laten nog even op zich wachten want daarvoor moeten we eerst een stabiele cellijn hebben en nog wat andere testjes doen, maar ook dat zit er langzamerhand aan te komen.
Tot snel
Marije
-
13 November 2015 - 09:07
Sjannie:
Hallo Marije,
Je hebt inderdaad lieve collega's die je een leuke dag met Kasper gunnen.
Dat zegt ook wel iets over jou, sommige mensen gun je nu eenmaal meer dan anderen.
Waarschijnlijk begrijpen ze ook wel dat je na die week Kasper weer een hele tijd moet missen.
Ze zien je dus als een lieve en gewaardeerde collega, dat moet ook wel een prettig gevoel geven.
Tegenwoordig zijn er veel mensen die alleen aan zichzelf denken, jij hoort daar niet bij en dat zien jouw collega's ook wel. Wie goed doet goed ontmoet zegt een oud gezegde, dat heb je nu zelf kunnen ervaren.
Fijn om te lezen dat je een leuke tijd hebt gehad, dat verdien je ook.
groetjes,
Sjannie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
