Iedereen kent iedereen

Iedereen kent iedereen. De mensen die je zelf nog nooit gezien hebt maar een keer gemaild hebt, de mensen die je ooit bij een meeting van stage bent tegengekomen. De mensen, die de mensen kennen die jij weer via via kent.
Zonder dat je het weet heb je in zo’n grote stad als Boston toch snel een aantal mensen die je kent. En dat is leuk, een leuke plek om elkaar beter of in het echt te leren kennen. Zo had ik vorige week een afspraak met Una, een meisje dat ik alleen via de mail kende om een huis te regelen in Boston. En zo had ik van het weekend een afspraak met Eider die ik op een van de studenten meetingen van het NKI (mijn vorige stage plek) ben tegengekomen. Zij bracht weer twee mensen mee die zij in de afgelopen twee dagen had leren kennen en zo kent iedereen iedereen.

Zaterdag ochtend ben ik met eider en haar twee vrienden naar een freedom trail tour gegaan. Dit was een guided tour waarin we wat meer achtergrond informatie kregen over de freedom trail. Mijn stage begeleider vindt het grappig dat ik van de Universiteit van Leiden kom, welke een veel rijkere geschiedenis heeft dan heel Boston bij elkaar, en dat ik toch zo geïnteresseerd ben in de geschiedenis van Boston. Ik vind het alleen maar leuk om de toerist uit te hangen in Boston en eens wat te ontdekken van de stad. ’S Middags zijn we over de campus gegaan in Harvard. Een jongen die al in zijn derde jaar zit van MIT opleiding leiden ons rond over de campus. Hoewel hij er niet studeert aan Harvard heeft hij er toch een paar vakken gevolgd. Zo konden we naar binnen in het science gebouw en even een snufje meekrijgen van al die bezweten studenten hoofdjes in de klaslokalen. Kennelijk is het hier ook heel normaal om ook gewoon op zaterdag vol op les te hebben. Wanneer ik mijn HarvardID kaart heb (hopelijk over een aantal weken) dan kan ik voortaan ook gaan studeren in de bibliotheek van Harvard en de meeste gebouwen in :-).

Zondag heb ik totaal wat anders gedaan ik heb mijn geschiedenis tour verruild voor een biologie tour en ben samen met vijf biologen en 100 andere mensen op een boot meegaan om walvissen te spotten. Deze tijd van het jaar is het hoogseizoen en zijn de walvissen erg actief, omdat ik dit nog nooit had gedaan leek het me de uitgelezen kans om nu eens een walvis van “dichtbij” te zien. We moesten helemaal naar het puntje van cape cod varen om de walvissen te vinden, maar toen we ze eenmaal zagen waren ze ook overal. Aan alle kanten van de boot kwamen ze boven en naar een paar keer ademhalen doken ze met hun staart in de lucht weer onder. De walvissen die ik heb gezien kunnen zo’n 12 minuten onder water blijven er zijn ook soorten die dit enkele uren kunnen heb ik me laten vertellen.

Heerlijk in het zonnetje aan de zijkant van de boot ben ik weer terug gevaren naar de haven van Boston. Wat een heerlijke afsluiting van een informatieve en toeristisch weekend!

Tot snel

Liefs,
Marije